لابیاپلاستی با لیزر بهتر است یا جراحی

بانوانی که لابیا مینورهای بزرگی دارند به وسیله عمل لابیاپلاستی برای از بین بردن این لابیاها اقدام می کنند، این عمل به دو صورت زیر انجام می شود:
جراحی: انتقال بیمار به اتاق عمل که با استفاده از داروی بی حسی به وسیله چاقو جراحی انجام می شود.
لیزر: که با بی حسی موضعی به وسیله لیزرهای زیبایی مونالیزا بر روی لابیاها برش ایجاد می کند.
هر کدام از این روش ها مزایا و معایبی دارند که در این مطلب شما را با نحوه انجام هر دو آشنا کرده تا روش مناسب تری را انتخاب نمایید. برای انجام عمل لابیا پلاستی اصفهان می توانید به مطب بهترین دکتر لابیاپلاستی در اصفهان، دکتر لیلا مقاره عابد مراجعه نمایید. برای کسب اطلاعات تکمیلی در رابطه با لابیاپلاستی با لیزر مونالیزا در اصفهان می توانید به سایت دکتر لیلا مقاره عابد مراجعه کنید. 

انجام لابیاپلاستی با لیزر

نواحی مورد نظر را بی حس کرده و آن قسمت را علامت گذاری می کنند تا لیزر فقط به آن ناحیه بتابد و به بافت های اطراف آسیبی وارد نکند، لیزر سبب افزایش جریان خون و ساخت کلاژن می شود و همین عمل به جوانسازی واژن کمک بسیاری خواهد کرد. در لابیاپلاستی با لیزر پزشک متخصص با توجه به شرایط بیمار و بسته به تشخیص می تواند درجه لیزر را تنظیم کند همچنین مدت زمان آن را تغییر دهد اما در کل لابیاپلاستی با لیزر حدود 30 تا 45 دقیقه به طول می انجامد. برای دریافت مشاوره در مورد روش های مختلف انجام لابیاپلاستی به دکتر لیلا مقاره عابد مراجعه نمایید.

مزایای لابیاپلاستی با لیزر:

• عدم آسیب به بافت واژن: لیزر در مقایسه با جراحی سنتی لطیف تر عمل می کند و می تواند لابیاهای بسیار بزرگ را نیز از بین ببرد، در این روش به بافت های مجاور آسیبی وارد نمی شود و جای زخم افزایش نمی یابد.
• خونریزی کم: به وسیله لیزر خونریزی بسیار کم و جزئی می باشد و در برخی موارد بدون خونریزی صورت می گیرد زیرا رگ های خونی بدون نیاز به گیره جراحی بسته می شوند.
• التهاب کمتر: همانطور که گفته شد در این روش کمترین آسیب به بافت وارد می شود و به دلیل استفاده نکردن از گیره یا کلمپ بافت سالم تر باقی می ماند و سریع بهبود می یابد. برش هایی که لیزر ایجاد می کند دارای التهاب کمتری هستند و این امر به دلیل کاهش جای زخم است که سبب کاهش احتمال عفونت پس از عمل  و به طور کلی کاهش عوارض عمل لابیاپلاستی می شود.

انجام لابیاپلاستی با جراحی

همانطور که از نام جراحی مشخص است در این روش بیمار باید وارد اتاق عمل شده و به وسیله تیغ جراحی در لابیاها برش ایجاد شود، از این رو به مدت زمان بیشتری نیاز است. جراحی روشی قدیمی است که در آن از چاقوهای جراحی استفاده می شود و کار با ظرافت کمتری صورت می گیرد، در لابیاپلاستی با جراحی بافت های اضافی را با قیچی جراحی برداشته و سپس بافت را بخیه می زنند که همین امر سبب خرد شدن بافت ظریف و حساس لابیا می شود و روند بهبود را طولانی می کند. در این روش فرد خونریزی دارد و به دلیل بخیه خوردن بخش های برش داده شده التهاب بیشتری خواهد داشت، همچنین با توجه به وسعت جای زخم امکان احتمال به عفونت بیشتر است.
با توجه به نحوه عمل هر دو می توان نتیجه گرفت لیزر برای بافت ظریف و حساس واژن مناسب است و روشی ارجح برای بیماران لابیاپلاستی خواهد بود. از بارز ترین تفاوت این دو روش می توان به دوره نقاهت پس از عمل اشاره کرد که در عمل با لیزر فرد پس از چند ساعت می تواند به فعالیت های روزمره خود رسیدگی کند. دکتر مقاره عابد خدمات لابیاپلاستی را با بهترین کیفیت به زیباجویان عزیز ارائه می دهد. درباره عمل لابیاپلاستی برای دختر باکره در این مقاله بخوانید.

لابیاپلاستی با لیزر بهتر است یا جراحی

انجام لابیاپلاستی با لیزر یا جراحی سنتی، به شرایط فردی، آناتومی بیمار و میزان تغییرات مورد نیاز بستگی دارد. لابیاپلاستی با تیغ جراحی (Scalpel) به عنوان استاندارد طلایی در نظر گرفته می‌شود، زیرا به جراح حداکثر کنترل و انعطاف‌پذیری را برای اجرای تکنیک‌های مختلف می‌دهد. این روش برای بیمارانی که نیاز به کاهش قابل توجه در اندازه لابیا دارند، با عدم تقارن شدید مواجه هستند و یا می‌خواهند که اقدامات همزمان مانند کاهش کلاهک کلیتوریس (Clitoral Hood Reduction)را انجام دهند، گزینه‌ای ایده‌آل است. جراح می‌تواند با استفاده از تکنیک‌های دقیقی مانند Trim (برش لبه) یا Wedge (ایجاد برش V شکل یا گوه‌ای در بافت)، نتیجه‌ای کاملا متناسب با آناتومی و انتظار بیمار خلق کند.

در مقابل، لابیاپلاستی با لیزر برای موارد ظریف‌تر و اصلاحات کمتر، مناسب است. بیمارانی که لابیاهای نسبتا کوچکی دارند، اما می‌خواهند کمی اندازه آن‌ها را کاهش دهند و یا فرم لابیا‌ها را اصلاح کنند، کاندیدای مناسبی برای لیزر هستند.

مزیت اصلی لیزر، توانایی آن در برش بافت و همزمان بستن (کواگولاسیون) عروق خونی است که به یک عمل تقریبا بدون خونریزی منجر می‌شود. این ویژگی می‌تواند تورم و کبودی اولیه را کاهش دهد. با این حال، لیزر برای برداشتن حجم زیادی از بافت و یا ایجاد تغییرات پیچیده در فرم، محدودیت‌هایی دارد. به طور کلی، انتخاب نهایی باید پس از مشاوره با یک جراح مجرب صورت گیرد؛ او با ارزیابی دقیق شرایط شما، بهترین و ایمن‌ترین روش را پیشنهاد خواهد داد.

تفاوت لابیاپلاستی با لیزر و جراحی

تفاوت اصلی این دو روش، در ابزار برش و مکانیسم اثر آن بر بافت است که منجر به تفاوت در حین عمل و دوره بهبودی می‌شود. در ادامه به بررسی بیشتر این تفاوت‌ها می‌پردازیم:

1. ابزار و تکنیک

در جراحی سنتی، از تیغ جراحی (اسکالپل) یا قیچی جراحی استفاده می‌شود. این ابزارها به جراح اجازه می‌دهند تا با دقت بالا و با حس لامسه کامل، برش‌های صاف یا منحنی را ایجاد کند. این کنترل فیزیکی برای اجرای تکنیک‌های پیچیده‌ای که نیاز به فرم‌دهی دقیق دارند، ضروری است. در مقابل، در روش لیزر، از یک پرتو متمرکز نور (معمولا لیزر CO2) برای برش استفاده می‌شود. لیزر با تبخیر کردن بافت، عمل برش را انجام می‌دهد.

2. خونریزی و بخیه

اصلی‌ترین تفاوت حین عمل، میزان خونریزی است. لیزر به دلیل حرارتی که تولید می‌کند، همزمان با برش، رگ‌های خونی کوچک را می‌بندد و میدان دید جراح را تمیز و بدون خونریزی نگه می‌دارد. در جراحی سنتی، خونریزی بیشتری وجود دارد که جراح آن را با کوتر یا بخیه‌های ظریف کنترل می‌کند. تصور رایجی وجود دارد که لابیاپلاستی با لیزر نیازی به بخیه ندارد، اما این تصور اساسا اشتباه است. در هر دو روش لابیاپلاستی، برای بستن لبه‌های برش و اطمینان از بهبودی صحیح و ایجاد نتیجه مطلوب، از بخیه‌های جذبی استفاده می‌شود.

3. اثر حرارتی

لیزر انرژی حرارتی را به بافت‌های اطراف محل برش منتقل می‌کند. این گرما به کنترل خونریزی کمک می‌کند، اما اگر به درستی کنترل نشود، می‌تواند به بافت‌های کناری آسیب زده و روند بهبودی را کندتر کند. جراحی با تیغ، این اثر حرارتی جانبی را ندارد و یک برش تمیز و سرد ایجاد می‌کند که به عقیده برخی از جراحان، به بهبودی سریع‌تر زخم کمک می‌کند.

جدول مقایسه لابیاپلاستی با لیزر یا جراحی

جدول زیر می‌تواند به عنوان یک راهنمای کاربردی برای ایجاد یک دید کلی و واضح از تفاوت‌ها، مزایا و محدودیت‌های هر دو روش لابیاپلاستی، عمل کند. در این جدول، جنبه‌های مهمی مانند میزان خونریزی حین عمل، نیاز واقعی به بخیه، دوره نقاهت مورد انتظار و اینکه هر روش برای چه نوع تغییراتی مناسب‌تر است، به صورت مستقیم با یکدیگر مقایسه شده‌اند.