جنین در چند هفتگی از رحم وارد شکم میشود؟

برخی اوقات اینکه جنین در کدام قسمت شکم مادر قرار دارد می تواند به عنوان عاملی برای تعییین جنسیت استفاده شود. بعد از بارداری می توان جنین را در هر کدام از نواحی شکم احساس کرد اما به طور معمول جنین می تواند زمان بیشتری را در یکی از پهلوهای مادر سپری کند.

جنین در کدام قسمت شکم مادر قرار دارد؟

همان طور که بیان شد جنین به طور مداوم در رحم مادر در حال چرخش به سر می برد اما ممکن است سنگینی جنین در قسمت های خاصی از شکم و رحم بیشتر احساس شود. در یک فرضیه تجربی اگر سنگینی و بار جنین در قسمت جلویی شکم مادر احساس شودمی توان جنسیت آن را پسر دانست. در صورتی که سنگینی جنین روی ران ها و باسن مادر احساس شود می توان جنسیت فرزند را دختر دانست که البته صحت علمی این موضوع تایید نشده است. برای اینکه از جنسیت فرزند خود آگاه شوید حتما به یک پزشک زنان مراجعه کنید. دکتر لیلا مقاره عابد میتواند به شما در تشخیص جنسیت فرزندتان کمک کند.  

تاثیر شکل شکم در محل قرار گرفتن جنین 

شکل شکم نیز می تواند تا حدی نشان دهنده از این موضوع باشد که جنین در کدام قسمت از رحم و شکم قرار دارد. اگر وزن بیشتر شکم به سمت پایین باشد و به اصطلاح وزن و سنگینی رو به پایین و به سمت ران ها باشد می توان گفت که جنین در قسمت پایینی شکم قرار دارد. اگر شکم مادر در قسمت بالایی و از زیر معده بیشترین حجم خود را دارا باشد می توان تشخیص داد که جنین بیشترین زمان خود را در این قسمت سپری خواهد کرد.
می توان گفت که اگر شکم فرد باردار به شکل باریک باشد جنین در قسمت جلو و بیرون قرار دارد. اگر شکم شکلی عریض داشته باشد جنین بیشتر زمان خود را در طرفین شکم یا پهلو ها سپری می کند.

علائم ورود جنین به شکم

علائم ورود جنین به شکم یا شروع بارداری معمولا شامل تغییرات جسمانی و هورمونی در بدن مادر است که در مراحل اولیه بارداری ظاهر می‌شوند. یکی از اولین و شایع‌ترین علائم بارداری، قطع قاعدگی است. اگر دوره قاعدگی‌به تعویق افتاد و رابطه جنسی محافظت نشده‌ای داشته باشید، احتمال بارداری وجود دارد. تغییرات هورمونی با وجود بارداری می‌تواند باعث شود پستان‌ها حساس و دردناک شوند. همچنین ممکن است اندازه پستان‌ها بزرگ‌تر و نوک آن‌ها تیره‌تر شود. افزایش هورمون پروژسترون می‌تواند باعث احساس خستگی و نیاز به خواب بیشتر شود. تهوع صبحگاهی یکی دیگر از علائم رایج بارداری است که می‌تواند در هر زمانی از روز رخ دهد. این حالت معمولا در هفته‌های اولیه بارداری شروع می‌شود. با پیشرفت بارداری و افزایش حجم خون در بدن، کلیه‌ها به تولید ادرار بیشتری می‌پردازند که می‌تواند منجر به تکرر ادرار شود. ممکن است بویایی شما حساس‌تر شود و به برخی از غذاها تمایل بیشتری پیدا کنید یا از آن‌ها متنفر شوید. بعضی از زنان ممکن است در زمان لانه‌گزینی جنین در رحم، لکه‌بینی یا خونریزی سبکی داشته باشند. این خونریزی معمولا کمتر از قاعدگی و رنگ آن روشن‌تر است. نوسانات هورمونی می‌تواند باعث تغییرات خلقی و احساسی شود. ممکن است احساساتی مانند اضطراب، شادی یا ناراحتی را تجربه کنید. افزایش هورمون پروژسترون می‌تواند عملکرد روده‌ها را کند کرده و منجر به یبوست شود. همچنین ممکن است نفخ شکم را تجربه کنید. تغییرات هورمونی و افزایش حجم خون می‌تواند باعث سردرد و سرگیجه شود. به خاطر داشته باشید که این علائم ممکن است در هر زن متفاوت باشد و وجود برخی از این علائم لزوما به معنی بارداری نیست. برای تأیید بارداری، بهتر است از تست بارداری خانگی استفاده کنید و یا به پزشک مراجعه کنید.

جنین از چند هفتگی میاد بالای ناف

در دوران بارداری، جنین به تدریج رشد کرده و موقعیت خود را در رحم تغییر می‌دهد. به طور کلی جنین در هفته‌های اولیه بارداری در ناحیه لگن قرار دارد و با پیشرفت بارداری، به تدریج به سمت بالا حرکت می‌کند. به طور دقیق‌تر جنین از حدود هفته 20 بارداری به بعد، می‌تواند به بالای ناف مادر برسد. در هفته‌های ابتدایی بارداری، رحم مادر در ناحیه لگن قرار دارد و معمولا قابل مشاهده و لمس نمی باشد. با گذشت زمان و رشد جنین، رحم شروع به بزرگ شدن و حرکت به سمت بالا می‌کند. در حدود هفته 12 بارداری، رحم به اندازه‌ای بزرگ می‌شود که می‌توان آن را بالای استخوان شرمگاهی (پوبیس) لمس کرد. با ادامه رشد جنین و افزایش حجم رحم، در هفته‌های 16 تا 20 بارداری، رحم به ناحیه ناف می‌رسد. در این مرحله، ممکن است مادر متوجه برآمدگی کوچکی در ناحیه پایین شکم خود شود. از هفته 20 به بعد، رشد جنین به طور قابل توجهی افزایش می‌یابد و رحم به تدریج به سمت بالای ناف حرکت می‌کند. در حدود هفته 24 بارداری، رحم معمولا تا چند سانتیمتر بالای ناف می‌رسد. با نزدیک شدن به هفته‌های 28 تا 32، رحم به طور قابل توجهی بزرگ‌تر شده و ممکن است تا نزدیکی دنده‌ها برسد. در این مرحله، مادر ممکن است فشار و کشیدگی در ناحیه بالای شکم و دنده‌ها احساس کند. در هفته‌های پایانی بارداری، یعنی از حدود هفته 36 به بعد، رحم به حداکثر اندازه خود می‌رسد و ممکن است تا ناحیه دیافراگم نیز برسد. این تغییرات می‌توانند باعث ایجاد احساس ناراحتی و تنگی نفس در مادر شوند، به خصوص زمانی که جنین به طور فعال حرکت می‌کند. به طور کلی، حرکت جنین به سمت بالای ناف از هفته 20 بارداری آغاز می‌شود و با رشد جنین، این حرکت به طور تدریجی ادامه می‌یابد. این تغییرات ناشی از رشد سریع جنین و افزایش حجم رحم است که به مرور زمان به سمت بالای ناف و حتی بالاتر حرکت می‌کند.

حرکت جنین از لگن به شکم
 

حرکت جنین از لگن به شکم، که به نام "چرخش جنینی" یا "برگشت جنین" شناخته می‌شود، مرحله‌ای مهم در بارداری است. در طی این فرآیند، جنین از وضعیت قرارگیری در لگن به موقعیت بالاتر در شکم حرکت می‌کند. این تغییر موقعیت معمولا در هفته‌های پایانی بارداری رخ می‌دهد، حدود هفته ۳۶ تا ۳۸، هنگامی که جنین آماده می‌شود تا برای زایمان وارد کانال زایمانی شود. این چرخش به صورت طبیعی اتفاق می‌افتد و به جنین کمک می‌کند تا سر به سمت پایین و در نزدیکی دهانه رحم قرار گیرد. حرکت جنین از لگن به شکم ممکن است با تغییرات در حرکات و فشار در شکم مادر همراه باشد. برخی مادران ممکن است احساس کنند که جنین "پایین آمده" و فشار کمتری در ناحیه قفسه سینه و تنفس راحت‌تری دارند. این حرکت معمولا بدون درد است، اما می‌تواند با ناراحتی‌های جزئی همراه باشد. چنانچه جنین تا هفته ۳۷ به موقعیت صحیح نچرخیده باشد، ممکن است پزشک با انجام معاینات و روش‌های خاصی تلاش کند تا جنین را به موقعیت مناسب هدایت کند تا احتمال زایمان طبیعی افزایش یابد. این مطلب مفید را برای شما فراهم آوردیم تا اگر در دوران بارداری خود هستید یا قصد بارداری دارید، دید بازتری داشته باشید.

شکل و اندازه شکم در دوران بارداری

اگر عضلات شکم مادر دارای نیروی بالا و قدرت انقباض بیشتری باشد در نهایت شکم مادر دارای اندازه کوچکتری خواهد بود به همین صورت اگر عضلات شکم مادر دارای حجم کم و عضلات ضعیف باشند مادر دارای شکمی بزرگتر خواهد بود.
اگر نوزاد دارای وزن زیادی باشد باعث می شود که شکم مادر بزرگ تر به نظر برسد. وزن گیری کودک به طور معمول در ماه های هفتم تا نهم خواهد بود. اگر مادر فرزندان دو قلو یا چند قلو را باردار باشد نیز شکم او بزرگتر از حد نرمال خواهد بود. زنانی که دارای تنه بلندتری می باشند در هنگام بارداری دارای شکمی باریک تر می باشند در مقابل زنانی با تنه کوتاه تر شکمی عریض خواهند داشت.
اندازه شکم در بارداری می تواند بسته به عوامل متفاوتی باشد. نوع تغذیه در زنان باردار نیز می تواند یک عامل تعیین کننده در شکل شکم و در نهایت محلل قرار گرفتن جنین باشد. زنان دیابتی که در دوران بارداری قند کنترل نشده دارند به سرعت دارای افزایش وزن در شکم خود می شوند و همین موضوع سبب خواهد شد که این زنان دچار زایمان زودرس شوند.
در هر صورت جنین در رحم و شکم مادر می تواند شروع به چرخیدن کند که این امر در سلامت جنین نقش اساسی خواهد داشت.

لابیاپلاستی در اصفهان توسط دکتر لیلا مقاره عابد به تجربه ها اعتماد کنید.

گردنبند دخترانه شیک در بدلیجات زودیکا