عمل پرینورافی

عمل پرینورافی که گاهی با نام‌های پرینوپلاستی یا بازسازی پرینه نیز شناخته می‌شود، یک جراحی ترمیمی و زیبایی است که برای ترمیم و تقویت ناحیه پرینه (حد فاصل بین دهانه واژن و مقعد) و همچنین سفت کردن و تنگ کردن دهانه ورودی واژن انجام می‌گیرد.

این جراحی با هدف بهبود ساختار، عملکرد و ظاهر ناحیه تناسلی خارجی، به ویژه پس از آسیب‌هایی مانند زایمان طبیعی مکرر یا اپیزیوتومی (برش جراحی برای گشاد کردن دهانه واژن در حین زایمان)، انجام می‌شود.

پرینه چیست و چرا آسیب می‌بیند؟

پرینه یک ناحیه عضلانی-پوستی است که نقش بسیار مهمی در حمایت از عضلات کف لگن، حفظ ساختار طبیعی دستگاه تناسلی و همچنین لذت جنسی ایفا می‌کند.

علل اصلی آسیب و شل شدگی پرینه:

• زایمان طبیعی: شایع‌ترین علت، به‌ویژه در زایمان‌های سخت یا تکراری که منجر به پارگی پرینه یا نیاز به اپیزیوتومی (برش زایمانی) می‌شود.
• افزایش سن و کهولت: با افزایش سن، خاصیت ارتجاعی پوست و قدرت عضلات کاهش می‌یابد.
• تغییرات شدید وزن: چاقی یا کاهش وزن ناگهانی و زیاد می‌تواند به ساختار پرینه فشار وارد کند.
• ضربه و جراحت: آسیب‌های ناشی از تصادف یا تروما به ناحیه لگن و پرینه.
• عوامل ژنتیکی: شلی و ضعف بافت‌ها در برخی افراد می‌تواند زمینه‌ساز این مشکل باشد.

پرینورافی چگونه انجام می‌شود؟ (روش عمل)

عمل پرینورافی معمولاً یک جراحی کوتاه است که بین ۳۰ تا ۶۰ دقیقه طول می‌کشد و تحت بیهوشی عمومی یا بی‌حسی موضعی به همراه آرام‌بخش انجام می‌شود.

مراحل اصلی جراحی:

1. برداشتن بافت اضافی یا آسیب دیده: جراح، بافت اضافی، شل یا زخم خورده (اسکار) در ناحیه پرینه و دهانه واژن را با دقت برمی‌دارد.
2. ترمیم و نزدیک کردن عضلات: عضلات جدا شده یا ضعیف شده کف لگن و دیواره خلفی واژن (پشتی) به یکدیگر نزدیک و ترمیم می‌شوند. این مرحله، که اصلی‌ترین بخش عمل است، منجر به تقویت پرینه و تنگ شدن ورودی واژن می‌شود.
3. بخیه زدن: پوست و بافت‌های داخلی با استفاده از بخیه‌های قابل جذب دوخته می‌شوند.

تفاوت پرینورافی با واژینوپلاستی

این دو جراحی اغلب با هم ترکیب می‌شوند اما تفاوت دارند:

مزایای کلیدی انجام عمل پرینورافی

این جراحی نه تنها از جنبه زیبایی، بلکه از نظر عملکردی و سلامت روان نیز دارای مزایای قابل توجهی است:

1. بهبود عملکرد جنسی:
   • افزایش رضایت جنسی در فرد و شریک جنسی به دلیل تنگ شدن ورودی واژن.
   • بهبود یا رفع مشکل دیسپارونی (رابطه جنسی دردناک).
   • کمک به ارگاسم بهتر با افزایش تحریک در ناحیه ورودی.
2. ترمیم و بهبود ظاهر:
   • ترمیم پارگی‌های ناشی از زایمان و اسکار اپیزیوتومی.
   • جوانسازی واژن و بازگشت ظاهر ناحیه پرینه به حالت طبیعی‌تر.
3. بهبود مشکلات عملکردی و سلامتی:
   • تقویت عضلات کف لگن که می‌تواند به پیشگیری یا بهبود مشکلات خفیف بی‌اختیاری ادرار (به‌ویژه بی‌اختیاری استرسی) کمک کند.
   • رفع حس شل شدگی یا گشادی در دهانه واژن.
   • کاهش احتمال عفونت‌های مکرر واژینال که گاهی به دلیل گشادی ورودی واژن رخ می‌دهد.

عوارض و خطرات احتمالی پرینورافی

مانند هر عمل جراحی، پرینورافی نیز می‌تواند با عوارض جانبی موقت و در موارد نادر، عوارض جدی‌تری همراه باشد.

عوارض شایع و موقت:

• درد و ناراحتی: در چند روز اول، که با مسکن‌های تجویز شده قابل کنترل است.
• تورم و کبودی: در ناحیه جراحی که به مرور زمان برطرف می‌شود.
• خونریزی خفیف یا ترشحات واژینال: تا چند هفته پس از عمل طبیعی است.
• تهوع و سرگیجه: ناشی از داروهای بیهوشی.

عوارض نادر و جدی‌تر:

• عفونت: در ناحیه بخیه‌ها یا مثانه (که معمولاً با آنتی‌بیوتیک درمان می‌شود).
• باز شدن بخیه‌ها: در اثر فشار یا عدم رعایت مراقبت‌های پس از عمل (مانند یبوست شدید).
• اختلال در عملکرد جنسی: در موارد نادر، ممکن است به دلیل تنگی بیش از حد یا کاهش حس، فرد دچار درد یا کاهش رضایت جنسی شود.
• عود مشکل: احتمال پارگی یا شل شدن مجدد در آینده (بسیار نادر).

مراقبت‌های حیاتی پس از عمل پرینورافی (دوره نقاهت)

رعایت دقیق مراقبت‌های بعد از عمل پرینورافی برای بهبودی کامل و کسب بهترین نتیجه، کاملاً ضروری است. دوره نقاهت معمولاً ۴ تا ۶ هفته طول می‌کشد.

استراحت و فعالیت:

• استراحت کافی: در ۷ تا ۱۰ روز اول، استراحت مطلق یا نیمه مطلق داشته باشید.
• اجتناب از فعالیت‌های سنگین: تا ۶ هفته از بلند کردن اجسام سنگین، ورزش‌های پرفشار و فعالیت‌هایی که به ناحیه لگن فشار وارد می‌کنند (مانند دوچرخه‌سواری، اسب‌سواری) خودداری کنید.
• نحوه نشستن: سعی کنید برای کاهش فشار، از بالش نرم یا حلقه‌ای استفاده کنید.

مراقبت از بخیه‌ها و بهداشت:

• تمیز نگه داشتن: بعد از هر بار اجابت مزاج یا دفع ادرار، ناحیه را به آرامی با آب ولرم شسته و با سشوار (با درجه خنک) یا حوله نرم به آرامی خشک کنید. خشک نگه داشتن محل بخیه بسیار مهم است.
• داروها: داروهای تجویزی (آنتی‌بیوتیک، مسکن) را طبق دستور پزشک مصرف کنید.

رژیم غذایی و جلوگیری از یبوست:

• ضد یبوست: برای جلوگیری از فشار به بخیه‌ها، مصرف ملین‌ها (طبق دستور پزشک)، فیبر کافی (میوه و سبزیجات تازه) و مایعات زیاد ضروری است. یبوست می‌تواند خطر باز شدن بخیه‌ها را افزایش دهد.

محدودیت‌های جنسی و بهداشتی:

• رابطه جنسی: تا ۶ تا ۸ هفته پس از جراحی، از برقراری رابطه جنسی و همچنین استفاده از تامپون اکیداً خودداری کنید.
• استحمام: از نشستن طولانی در وان، استخر، یا جکوزی تا حدود ۴ تا ۶ هفته بپرهیزید. شستشوی سریع زیر دوش ایرادی ندارد، اما از شستشوی داخل واژن خودداری کنید.

موارد مهمی که باید بدانید

کاندیدای مناسب پرینورافی:

• زنانی که به دلیل زایمان‌های متعدد، ناحیه پرینه آن‌ها دچار پارگی، شل شدگی یا اسکار شده است.
• افرادی که از گشادی ورودی واژن رنج می‌برند و این مسئله بر کیفیت زندگی جنسی آن‌ها تأثیر گذاشته است.
• زنانی که دچار درجاتی از افتادگی خفیف رحم، مثانه یا رکتوم (رکتوسل) هستند و نیاز به ترمیم عضلات کف لگن دارند.

هزینه عمل:

هزینه عمل پرینورافی بسته به محل انجام جراحی (کلینیک یا بیمارستان)، دستمزد جراح، نوع بیهوشی و نیاز به انجام همزمان سایر جراحی‌های زیبایی (مانند لابیاپلاستی یا واژینوپلاستی) متغیر است.

نتایج و ماندگاری پرینورافی: بازگشت جوانی به ناحیه تناسلی و بهبود کیفیت زندگی

عمل پرینورافی (پرینوپلاستی) یک روش مؤثر برای ترمیم آسیب‌های ناحیه پرینه، سفت کردن ورودی واژن و تقویت عضلات کف لگن است که می‌تواند به طور چشمگیری رضایت جنسی، اعتماد به نفس و کیفیت زندگی بانوان را بهبود بخشد. انتخاب بهترین متخصص زنان و رعایت کامل مراقبت‌های پس از عمل، کلید دستیابی به نتیجه‌ای موفق، زیبا و ماندگار است.